CARNAVAL
 Op 2 maart was het weer zover.
Iedereen vierde carnaval: van Zr. Johanna tot de bewoners van het Home. De cafetaria was mooi versierd en alles was netjes in gereedheid gebracht.
Daarom ’n dikke duim voor de technische dienst van de stad en de meisjes van het ergo-animatieteam.
Het feest kon beginnen !!!
Om 18:30 uur waren de meeste bewoners al beneden. Ik ook, want ik ben een carnavalist in hart en nieren. Altijd al geweest. Ik kijk hier iedereen jaar enorm naar uit.
Stilaan stroomde ook het mooi verkleed personeel naar binnen: de sociale dienst, het onthaal, verplegend en verzorgend personeel, de technische dienst en animatieteam. Van piraat tot indiaan.
Kortom: een streling voor het oog dat de bewoners wisten te waarderen.
Toen was de tijd aangebroken om de “Grote Garde” te verwelkomen. De Prins – Jeugdprins – muzikanten van Toeternietoe – en nog zoveel meer.
Het feest kon beginnen. De ambiance was weer volle bak. Zingen, springen, totaal uit de bol gaan. De sfeer zat er goed in.
“Waar is dat feestje? Hier is dat feestje!” was ook hier van toepassing.
Alles werd precies volgens het boekje gedaan.
Het moment-supr ême brak aan. De aanstelling van de Prins(es) Carnaval van WZC Salvator 2012 …
Spannend! Wie zou het worden? En toen de verlossende woorden: Dhr. Alliet Emiel van het gelijkvloers !!!
Een waardige opvolger van onze Prinses van vorig jaar en nog zeer goed bij de pinken. Proficiat, Emiel !
Nog een hoogtepunt van de avond: goudgele frietjes smullen door Zr. Johanna gebakken. Lekker!
Tegen 22:00 uur liep alles op z’n einde. Nog vlug een polonaise dansen. Ook ik kon er bij zijn in mijn rolstoel. Ik voelde me zo gelukkig en blij. Iemand stuurde mijn stoel en ik genoot met volle teugen. Denkend aan vroeger tot ik dit nog allemaal kon.
Nogmaals hartelijk dank aan allen die meegeholpen hebben aan dit mooi gebeuren. Ook aan onze vrijwilligers “Dank jullie wel! Merci!”
Moe maar voldaan ging iedereen naar zijn kamer terug, nagenieten van de mooie avond.
Mijn verhaal afsluiten zal ik doen zoals Jos Ghysen dat vroeger altijd deed:
“Bij leven en welzijn, tot volgend jaar”.
ALAAF! ALAAF! ALAAF!
|
